In de nacht van vrijdag 23 op zaterdag 24 juni 2017 is organist Wim van Beek overleden. Hij was tot vorig jaar organist van de Martinikerk in Groningen.
advertentie
Wim van Beek werd in 1930 geboren in Woerden. Aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag studeerde hij hoofdvak orgel bij Adriaan Engels en piano bij Theo van der Pas. Zijn diploma’s behaalde hij daar met onderscheiding.
Na zijn eerste benoeming als organist van de Willemskerk in Den Haag werd hij in 1956 organist van de Hervormde Gemeente Groningen en daarmee vaste bespeler van het Martini-orgel. Tijdens zijn organistschap werd het orgel – na ingrepen in de negentiende eeuw en elektro-pneumatisering door De Koff in de jaren dertig – gerestaureerd door Ahrend. In 1984 kon hij ‘zijn’ Martini-orgel na vele jaren kerk- en orgelrestauratie weer in volle glorie bespelen.
In de periode waarin het orgel in de Martinikerk werd gerestaureerd was hij ook enige tijd organist van de Grote Kerk te Den Haag waar hij Adriaan Engels opvolgde.
Als docent was Van Beek actief aan de muziekschool en het latere conservatorium te Groningen. Ook doceerde hij aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag. Daarnaast had hij een carrière als concertorganist.
Van zijn spel verschenen vele plaat- en cd-opnamen, veelal met oude muziek opgenomen in de Martinikerk en andere historische orgels als in Kantens, Roskilde en Leens.
In het najaar van 2016 maakte Wim van Beek bekend dat hij om gezondheidsredenen zijn functie nog diezelfde periode moest neerleggen vanwege gezondheidsredenen. Onlangs werden de benoeming van zijn twee opvolgers bekendgemaakt.
Wim van Beek werd 87 jaar. De begrafenis zal volgende week in besloten kring plaatsvinden.
Zie ook
- Wim van Beek gestopt als organist Martinikerk Groningen
- Interview met Wim van Beek in De Orgelvriend (september 2006)
© 2017 beeld archief ORGELNIEUWS
Een grootmeester is van ons heen gegaan. Veel heb ik genoten van zijn Bach vertolkingen. Vorig jaar had ik het genoegen zijn spel tijdens een kerkdienst te beluisteren. De eenvoud en evenwicht in zijn spel maakten ook dat tot genieten.
Wim van Beek was ongetwijfeld een maestro, dat kwam expliciet tot uiting als hij het orgel van de Martinikerk bespeelde. Orgelliefhebbers en vakcollega’s roemen zijn voordracht, zoals bijv. “Vater unser” van Böhm of de naar climax oplopende Fantasie in G van Bach met dat dalende onovertroffen Pedaal van Schnitger.
Een week na Jan Valkestijn is weer een inspirerende oud-docent van mij overleden. Hij was vijf jaar mijn orgelleraar op het Haagse conservatorium, maar het meeste heb ik van hem geleerd als zijn registrant bij veel concerten: zijn voorbereiding maar vooral zijn lichamelijke rust en balans tijdens het spelen van de zwaarste literatuur (Dupré, Van der Horst) is een onvergetelijke herinnering.
Met droefenis hoor ik van het overlijden van Wim van Beek. Mocht hem ooit kort spreken in Groningen in zijn kerk.
Ben hem ook nog erkentelijk voor zijn gift aan mij omdat ik kwam luisteren. Ik luister regelmatig naar zijn opnamen in Groningen. Ik condoleer zijn familie en vrienden daar.
Als organist stond Wim van Beek voor mij op eenzame hoogte. Zijn Bach-vertolkingen waren prachtig. Hij laat een rijke muzikale erfenis na.
Een grootheid in de orgelwereld is heengegaan.
Zijn cd-opnames van muziek van o.a. Bach en Noord-Duitse meesters op het geweldige instrument van de Martinikerk in Groningen zijn mij lief.