Het is jammer dat de discussie over het voorstel van Bill Drummond ontaardt in de vraag naar welke soort muziek beter is dan de andere. Die discussie is gedoemd te mislukken. Bovendien: zoveel mensen, zoveel voorkeuren. Het is echter eveneens nogal kort door de bocht om in het algemeen te spreken van “de eeuwige arrogantie van organisten jegens popmuziek”.
Mijn hart ligt vooral bij de klassieke muziek, maar ik moet er niet aan denken om dag in dag uit 24 uur muziek te horen. Ik houd er dan ook meer van om bewust muziek uit te kiezen en daarnaar te luisteren (een verschil met horen!). Maar ik houd ook van de stilte. Dat laat onverlet dat muziek horen de alledaagse (en soms vervelende) klusjes kan veraangenamen.
advertentie
Uit het citaat van Bill Drummond blijkt dat hij heel veel van muziek houdt en haar zeer serieus neemt. Onlangs klaagde Jeremy Menuhin in Vrije Geluiden over het gebrek aan stilte in onze huidige maatschappij. Hier ligt het probleem: muziek wordt te vaak gebruikt (misbruikt?) als achtergrond, als behang (muzak!). Misschien is een van de redenen hiervoor een angst voor stilte.
De vraag om vernieuwing is geen nieuwe. Ik vind het opmerkelijk dat een topmuzikant als Sting ervoor kiest om zich te verdiepen in Dowland. Verder is het verrassend dat Tolga Kashif in de muziek van Queen overeenkomsten vindt met compositieprocédé´s van Beethoven en zich daardoor laat inspireren tot een prachtige klassieke Queen Symphony.
Vernieuwing moet echter niet worden verward met kwaliteit. In de klassieke muziek is het opmerkelijk dat hedendaagse componisten weer de tonaliteit durven opzoeken. Dat doet niets af aan de kwaliteit van hun muziek.
Ook het orgel kan delen in kruisbestuiving. Pieter de Mast heeft met zijn cd Windstreken al bewezen dat het orgel heel goed kan communiceren met Jazz en Indiase muziek. Componisten als Debussy, Messiaen en Ton de Leeuw zochten bewust contact met het Oosten en verrijkten de Westerse muziek met ongekende mogelijkheden. Maar Messiaen trok er ook elke dag op uit om in de stilte van het bos naar de vogels te luisteren. En er is nog veel meer muziek in de natuur te vinden.
Laten we daarom de oproep van Bill Drummond serieus nemen en ons afvragen wat muziek (welke muziek ook) voor ons betekent. Dat hoeft niet met een hele dag stilte, maar kan elke dag.
Maarten Boonstra
