Geerten Liefting won afgelopen zaterdag het 51e Internationaal Orgel Improvisatie Concours Haarlem. Tijdens het concours, dat maandag 18 juli met acht deelnemers begin, blogt hij op ORGELNIEUWS over zijn beleving van het concours als deelnemer. Deel 4 (slot): de finale.

Text Example

advertentie

Donderdagochtend werden we om 11 uur weer verwacht in de Philharmonie. Daar maakt we als kennis met componist Peter Adriaansz die dit jaar de thema’s voor de finale schreef.

De opdracht was complex en het duurde even voordat we het allemaal begrepen. We kregen twee A4-tjes met thema’s. De bedoeling was om minstens drie van de vijf thema’s te nemen en die eerst in hun geheel te spelen en daarna te ontwikkelen in dezelfde toonsoort met dezelfde notenreeks. Ook was er een ‘blue note’ die we geleidelijk aan in moesten brengen. Daarboven hadden we een regel contrapunt en die dienden we daar tegenaan te zetten. De melodie-ontwikkeling verliep tijdens een schema (twee noten, vier noten, zes noten, plus-zes noten) en mocht niet stoppen. Dus geen dikke harmonieën, geen gemoduleer, geen registratiewijzigingen en geen rust in de hoofdlijn.

De thema’s waren snel, maar oogden fris en transparant en zouden het fantastisch doen op het Müller-orgel. Het accent van deze opdracht was dus melodie maken, ontwikkeling maken, contrapunt.

Na de uitleg kregen we de film ‘Regen’ te zien van de Nederlandse filmmaker Joris Ivens. Het is een zogenaamde stadssymfonie van de stad Amsterdam in een voorbijtrekkende regenbui.

In de middag was er een interview met de finalisten. Thema’s die aan bod kwamen waren hoe en wanneer begon je met improviseren, wat we vonden van de Haarlemse aanpak en wat improviseren nou precies is.

In de avond had ik nog een ruim uur studietijd. Ik heb registraties uitgezocht voor de film, het een en ander uitgeprobeerd en heb vooral tijd gespendeerd aan het zoeken naar leuke registraties voor de thema’s van Peter Adriaansz. Een van de opdrachten was namelijk: ‘speel ze alle op een unieke registratie’.

Vrijdag was dé dag. De film heb ik op YouTube nog een aantal keer bekeken en ik heb een tijdschema gemaakt. Het was lastig om te organiseren wat je met deze film moet doen. Het zijn prachtige beelden, maar er gebeurt niet heel veel in die vijftien minuten. Ik heb gekozen om een introductie te maken, een duidelijk thema neer te zetten en vervolgens de film in blokken te verdelen en daar stukjes van te maken met duidelijke thema’s.

Van de thema’s van Adriaansz heb ik ervoor gekozen om drie van de vijf te gebruiken en deze – zover als de opdracht toeliet – te ontwikkelen. Het lastige aan deze opdracht was om me aan alle regels te houden die de componist had voorgeschreven.

Tijdens de finaleavond speelde ikzelf om kwart voor tien. De stukjes van Adriaansz verliepen wel aardig. Het is lastig om het vol te houden, de aangegeven tempi waren hoog en ik was veel bezig met lezen en tellen. Ook kon een improvisatie maar 2,5 minuut duren.

De improvisatie bij de film ging naar mijn idee wel goed, alleen kwam mijn tijdschema niet helemaal overeen met de getoonde film. De versie op YouTube is blijkbaar toch een halve minuut korter. De film, het orgel en de ruimte inspireerden mij op dat moment zeer en daardoor speelde ik naar mijn idee ‘wel lekker’.

Ik had voor mijn gevoel niet slecht gespeeld, maar was er ook niet helemaal zeker van of het goed was.

Nadat de vierde kandidaat klaar was konden we de kerk in. Ik sprak wat bekenden en zij waren gelukkig tevreden met mijn optreden. Dat gaf me een goed gevoel. Wel zeiden ze dat nummer vier, de Duitser Lukas Grimm, erg goed had gespeeld, maar in een geheel ander idioom.

De uitslag was natuurlijk bijzonder spannend. Eerst werd de publieksprijs bekend gemaakt. Die ging naar de Duitser Martin Sturm. Snel daarna hoorde ik dat ik de juryprijs had gewonnen. Ik was blij, maar ook verbaasd en met stomheid geslagen. Het organisatie van het concours vertelde me dat de jury unaniem was geweest in hun beslissing.

Ik vond het heel leuk dat ik naast de geldprijs ook een schilderij kreeg van het orgel kreeg overhandigd. En ja, ook een tiental concerten voor volgend jaar in onder andere de Notre Dame in Parijs en de kathedraal St Albans. Ik moet aan de bak … 😉

Het was een week die ik nog voor het grootse gedeelte moet verwerken, maar hij was ongetwijfeld zeer belangrijk voor mijn carrière en ik zal deze week altijd blijven koesteren.

Veel dank aan de geweldige organisatie van het festival, de registranten en niet te vergeten mijn docenten en de mensen die mij steunden.

Zie ook

Geerten Liefting (Nijkerk, december 1983) studeerde orgel, kerkmuziek, improvisatie, compositie en koordirectie aan de conservatoria van Utrecht, Antwerpen en Rotterdam bij ondermeer Reitze Smits, Wim Henderickx, Luc van Hove en Wiecher Mandemaker. Daarnaast studeerde hij improvisatie bij Hayo Boerema en Cor Ardesch en compositie bij Peter Jan Wagemans. Geerten is sinds augustus 2007 dirigent-organist van de Heilige Bonaventurakerk te Woerden en tevens assistent-organist van de Grote of St.-Laurenskerk te Rotterdam en vesperorganist van de Domkerk te Utrecht. Als organist won hij eerste en tweede prijzen op diverse internationale concoursen. Hij trad op bij producties van bijvoorbeeld Festival Voor de Wind, Culturele Caravaan en verzorgde producties met koren als de Laurenscantorij, het Ribatutta Ensemble en het Nederlands Blazersensemble. In 2013 won hij de eerste prijs op het Hinsz-compositieconcours te Kampen, waar het Nederlands Kamerkoor zijn werk ‘Renovatio Mundi’ in première bracht. Geerten geeft veel concerten en componeert voor diverse bezettingen.