Text Example

advertentie

Zaterdag 21 juli vertrok Sietze de Vries een week naar Engeland. Nu eens niet als solist, maar als vaste organist van de Roder Girls Choristers. Op orgelnieuws.nl deelt hij in ze dagelijkse belevenissen op Britse bodem. Vandaag deel 3: Oxford – Potter and painted pipes.

Oxford: weer een stad vol met schitterende gebouwen en lots of history! Voor de Roden Girl Choristers is vooral Christ Church interessant, omdat dit een belangrijke locatie was voor de Harry Potter films. Het stadscentrum heeft veel ‘Anton Pieck-sfeer’ door de karakteristieke gevels en typisch Engelse atmosfeer. In tegenstelling tot Cambridge, is het aantal kerken en kapellen met een goede akoestiek en een fraai orgel hier beperkt. Gelukkig hebben wij contacten met Keble College, dat weliswaar iets minder bekend is, maar wel de meest imposante chapel van Oxford heeft. In dit schitterende gebouw staat een fraai, splinternieuw orgel van Kenneth Tickell, zodat uw organist zich ook vandaag weer voelt als een kind in de Efteling….

De dag begon met een masterclass door de Director of Music, Simon Whalley. Hij deed een aantal zangoefeningen met de meisjes en bereidde ze goed voor op het zingen in een ruime met veel nagalm. Naast de psalm en de a capella gezongen Preces and Responses, werkten we aan het Magnificat van Bernard Rose, een componist die ook jaren in Oxford werkte. Geen gemakkelijke muziek, omdat het vroeg-moderne idioom geen dagelijkse kost is voor de Hollandse choristers.

Na de masterclass mochten de dames shoppen en had ik de gelegenheid om in alle rust de vele registratiemogelijkheden van het orgel uit te zoeken. Geen straf om binnen te zitten: buiten was het inmiddels rond de dertig graden!

Ook het orgel van Keble College heeft een standaardindeling, maar het vierde manuaal heet hier het ‘Bombarde’ en beschikt slechts over twee stemmen: een cornet en een zeer luid tongwerk, dat ‘Posaune’ genoemd wordt. De Duitse tongval kon ik gelukkig niet ontdekken, geef mij de English reeds maar! Ook onder dit manuaal zitten drie pistons, zodat je tijdens het spelen met één duimdruk alle, maar dan ook alle combinaties kunt gebruiken…

Het instrument overtuigt zeer in de ruimte: de warme, brede grondstemmenklank, de naadloze crescendi en de kenmerkende tongwerken: alles klopt. Zowel het Choir als het Swell hebben een zeer goed sluitende zwelkast, zodat de dynamische mogelijkheden van dit orgel bijna onbeperkt zijn.

De nogal opzichtig beschilderde frontpijpen zijn onderdeel van het vorige orgel; zelfs voor Engelse begrippen is dit bijzonder kleurrijk!

Inmiddels zijn de meiden terug van de lunch en het shoppen: er wordt gerepeteerd voor de Evensong. De akoestiek is zo goed, dat zelfs een relatief klein koor van 21 meisjes de ruimte met gemak kan vullen met klank. In het Anthem ‘Cantate Domino’, dat ondergetekende voor het koor schreef, kan ik zelfs het volle orgel tegen de slotnoten van het koor aanzetten: quite impressive!

Vlak voor de Evensong komt er een grote groep Chinezen binnen, die duidelijk geen notie hebben van wat een dienst is. Ondanks de afkondiging dat er niet gefilmd, gefotografeerd en gebeld mocht worden tijdens de dienst, moest hen dat toch nog enkele keren vaker duidelijk gemaakt worden. Het bleek dat ze totaal verkocht waren door de lieve blonde girls in toga; na de Evensong vond er een uitgebreide fotoshoot op het grasveld plaats. Tja, niet iedereen verstaat hetzelfde onder cultuur….

Omdat Engelsen altijd beleefd zijn, is niet altijd eenvoudig om te achterhalen of een compliment nu wel of niet gemeend is. Maar nadat Simon Whalley ons meerdere keren had verzekerd dat we volgend jaar zeker terug konden komen, zijn we erop gerustgesteld dat we behoorlijk op English standards gezongen hebben. Het was weer een feestje. Cheers!

Wilt u reageren? Dat kan op onze Facebook-pagina:

http://tinyurl.com/cp4uzeq