De Poolse organiste Agnieszka Tarnawska heeft zaterdag 20 mei in Haarlem het César Franck Concours 2017 gewonnen. De tweede en derde prijs gingen naar respectievelijk Jochem Schuurman en Bert van Stam. Schuurman kreeg tevens de publieksprijs.
advertentie
Het concours speelde zich van 16 tot en met 20 mei af in de Kathedrale Basisliek Sint-Bavo. Na twee rondes bleven er drie finalisten over die daarvoor een programma dienden voor te bereiden waarin Francks Trois Chorals en Cyprès, op. 156 van Saint-Saëns moesten voorkomen.
De jury van deze 15e editie van het concours bestond uit Michel Bouvard, Olivier Penin en Hayo Boerema.
Prijzen
Winnares Agnieszka Tarnawska ontving een geldprijs van 2.000 euro en een uitnodiging voor het geven van een concert in de Ste. Clotilde in Parijs. Jochem Schuurman mag met 1.500 voor zijn tweede prijs en 500 euro voor de publieksprijs naar huis. Voor Bert van Stam was er nu een derde prijs van 1.000 euro. Van Stam eindigde de vorige editie in 2013 als hoogste met een tweede prijs; de jury loofde toen geen eerste prijs uit.
De finalisten mogen bovendien optreden in de serie zaterdagmiddagconcerten in de Kathedrale Basiliek St.-Bavo.
© 2017 fotografie Pieter Baak, Den Haag
Ik was aanwezig en ik was enigszins verbaasd over de uitkomst van de jury. Nu werd er echt op een heel hoog niveau gepresteerd. Alle drie de finalisten. Wat Hayo Boerema als jurylid terecht opmerkte was de “gelijkheid” van hun spel. En daar wil ik een aantekening bij plaatsen. Die was er inderdaad. Vooral bij hun benadering van de chorals van Franck. Vooral de striktheid in de interpretatie en de techniek alsook het orgelgebruik. En dat vond ik nu juist een punt waarop ik het gevoel kreeg dat alle drie de musici vooral technisch bezig waren. In het derde choral heb je een geweldige spanningsopbouw op C met pedaal op E en daarna dat hele mysterieuze. Daniel Roth bijvoorbeeld speelt dat zo met een geweldige mysterieuze lading en met zo een verstildheid en met gewoon veel rubato dat ik dat als het ijkpunt vind van hoe de muziek van Franck het beste klinkt, dramatisch, poëtisch, verstild, operesk, episch en dat ontbrak volkomen. Dat is geen kritiek maar gewoon een punt om eens bij stil te staan in de conservatoriumwereld. Die gelijkheid, dat volstrekt spanningsloze in het spel van zovelen. Een interpretatie moet gevoed worden vanuit het innerlijke van een muziekstuk, de geest van de componist en die moet vrijkomen, anders leeft het niet. Saint-Saens werd door de twee heren voortreffelijk gespeeld met wel veel gevoel. Alleen de winnares vond ik wel heel technisch hoogstaand het werk spelen maar ik vond het saai. Ik begrijp dan niet goed (en waarom zou ik een dergelijke vraag niet mogen stellen) waarom men dan gaat voor vooral techniek en een bepaalde interpretatie die weliswaar fijnzinnig was maar voor mij niet wat het moet zijn. Ik vond haar ook niet echt heel trefzeker spelen. Eigenaardig. Maargoed, ik ben geen jury en ze moeten ook de koppen bij elkaar steken en tot een eensluidendheid komen. De winnares sloot wel het meest aan bij de Frans-moderne orgelschool, en als ik bijvoorbeeld Penin Franck hoor spelen denk ik, man smijt je metronoom in de Seine en ga uit je hart spelen, dat deed Cesar Franck zeker ook! Gooi die interpretatie eens overboord en ga musiceren. Maak eens gehakt van je eigen techniek en zweef voorbij de noten die muziek zelf in.
Alledrie de finalisten gaven een prachtige, muzikale en spannende middag.