Crossroads betekent zoiets als ‘kruisbestuiving’: verschillende elkaar beïnvloedende muziekstijlen. Dat suggereert een korte ontmoeting tussen twee hun eigen weg vervolgende stijlen,maar dat is waarschijnlijk niet wat Pacoe bedoelt. Misschien is er (hier en daar) meer sprake van parallel opgaande stijlen.
advertentie
Mark Pacoe is de Director of Music van de kerk in het centrum van Manhattan die vanwege de ligging in het hart van het theaterdistrict ook wel The Actor’s Chapel wordt genoemd. Zijn cv vult het grootste deel van het booklet en somt haast alle orgels op waar mijnheer Pacoe ooit heeft geconcerteerd. In 2012 was hij medeverantwoordelijk voor de opbouw in deze kerk van een Aeolian-Skinner-orgel uit 1935 (afkomstig uit New Jersey) dat door de firma Peragallo tevens werd uitgebreid (onder andere met diverse digitale stemmen). Omdat de bekende componist Paul Creston van 1934 tot 1967 als organist actief was in St. Malachy’s gaat het orgel nu door het leven als het Paul Creston Memorial Pipe Organ, ondanks de 24 toegevoegde electronische ‘stemmen’…..
Pacoe trakteert ons op een bont programma. Dat is niet erg als alles ook overtuigt. Pacoe is een virtuoos organist die smaakvol registreert, maar soms klinkt het orgel echt als een onafgestofte Valckx & Van Kouteren. Grappig is de bewerking die Henk Verhoef maakte van instrumentale delen uit de opera Alcione van Marin Marais, maar de pit die deze muziek wel kan gebruiken, kan het orgel niet bieden. Nergens wordt overigens in het booklet vermeld hoe dit arrangement tot stand kwam en of het is uitgegeven…
Romantische klanken horen we in het Chant de May van Joseph Jongen en het Ave Maria (Kathedralfenster) van Karg-Elert. Deze muziek is het orgel wél op het lijf geschreven, al had dan de opname ook iets ruimtelijker mogen zijn. Buxtehudes Praeludium in C (de volgtitels Fuga en Ciaconna vermelden we tegenwoordig blijkbaar niet meer) klinkt nergens naar op dit orgel, de parodie (in de goede zin van het woord) Hommage à Buxtehude van Petr Eben gek genoeg weer wel. Jammer dat er in ons land zo weinig van deze componist wordt gespeeld, het is echte orgelmuziek met een heerlijk Balkantemperament.
Voor een Amerikaans tintje zorgt de Gospel Prelude What a Friend we have in Jesus! Van William Bolcom. Het is onvervalste gospeljazz, maar toch hoor en zie ik het liever gespeeld worden door een gezette negroïde organist op een Hammond Organ. Guy Bovets carrouselhumor in Hamburger Totentanz besluit deze sympathieke cd met veel ‘coleur locale’.
Crossroads
Music from St. Malachy’s, Times Square, New York – Mark Pacoe
Symphonies d’Alcione, 1706 (Marin Marais, arr. Henk Verhoef); Chant de May, Op. 53, No. 1 (Joseph Jongen); Miroir (Ad Wammes); Prelude in C major BuxWV 137 (Buxtehude); Hommage à Dietrich Buxtehude (Petr Eben); Saluto Angelico from Cathedral Windows, six pieces for organ, Op. 106, No. 5 (Sigfrid Karg-Elert); What A Friend We Have in Jesus! from Three Gospel Preludes, Book I (William Bolcom); Hamburger Totentanz from Trois Préludes Hambourgeois (Guy Bovet)
Label: Acis
Nummer: APL21653
Speelduur: 67’35”
Prijs: circa € 20,00 (ook verkrijgbaar als mp3 /iTunes)
