advertentie
Beide voorbeelden zijn “uit het leven gegrepen”. Het zal de lezer niet verbazen dat de orgelserie van voorbeeld 1 een kwijnend bestaan leidt, en dat het comité van voorbeeld 2 zich verheugt in een kleine stijging van het aantal bezoekers.
Maar is dat nou allemaal nodig voor een órgelconcert, vraagt u zich af.
In de jaren zestig en zeventig waren vooral roem van orgel en organist en goede publiciteit bepalend voor het succes van een orgelserie. Maar in déze tijd moeten orgelcomité’s de strijd aangaan met televisie, perfecte geluidsopnamen en internet. Je moet de concertganger van nu weten te binden met:
• koffie vooraf of een drankje na afloop
• een persoonlijke ontvangst
• aansprekende toelichtingen
• een programmaboekje (denk ook eens aan adverteerders om de kosten te drukken)
• eventueel een videoscherm (peil de meningen daarover, niet iedereen houdt ervan).
Maar vooral: met een kwalitatief goed concert, waaraan de bezoeker nog vaak terugdenkt.
Een andere vraag die een comité zich zou moeten stellen, is: wie registreert er bij de gastorganist? Brengt hij registranten mee? Zoniet, dan is het eigenlijk een taak van de organisatie om voor een of twee registranten te zorgen. Zij is immers de organiserende partij. Het werk van registranten wordt nog altijd zwaar onderschat. Zij zijn medeverantwoordelijk (meer dan hen lief is!) voor het welslagen van een concert. Komen de registranten met de organist mee, dan is een bloemetje, kleine vergoeding of in elk geval een bedankje (!) wel het minste waarmee zij beloond mogen worden.
Het woord ‘publiciteit’ viel al even. Het lijkt nu onvoorstelbaar dat organisator Cor Stier zo’n twintig jaar geleden nog met een emmer behangplaksel, een kwast en een stapel affiches door Amsterdam liep om de serie zaterdagavondconcerten in de Oude Kerk aan te plakken. Regionale kranten (om over dagbladen maar te zwijgen) zijn steeds minder gewillig om aankondigingen van orgelconcerten te plaatsen. Daarentegen zijn er in de orgelbladen en op internet uitgebreide orgelconcertagenda’s te vinden, maar ook dat is niet voldoende. Wil een comité de aandacht trekken, dan zal het zijn serie moeten profileren, hetzij door een aantrekkelijk thema (dat duidelijk verder gaat dan “de orgelsonates van Mendelssohn”), hetzij door ‘kinderconcerten’, hetzij door beroemdheden uit te nodigen, desnoods door een drankje en lekkere hapjes na afloop te presenteren (zoals in de Grote Kerk in Weesp). Een orgelserie moet een ‘gezicht’ hebben. Bovendien: adverteren heeft misschien niet altijd direct een meetbaar effect, maar naamsbekendheid is belangrijk in de orgelwereld.
