De veertig dagen voor Pasen zijn al weer voorbij. Wat dat betreft komt deze recensie te laat. Want het belangrijkste werk op deze cd is de Via Crucis van Marco Lo Muscio. Maar waarom zou je in de tijd na Pasen niet stil kunnen staan bij de staties van de kruisweg? Bovendien mediteert deze Italiaanse componist net zo makkelijk over de Lord of the Rings als over de Heer van het kruis.
advertentie
De composities van Lo Muscio zijn schaamteloos postmodern. Zijn idioom deed me in eerste instantie denken aan mix van Hendrik Andriessen en Herbert Howells. Maar wellicht is een vergelijking met de kerkmuziek van Dirk Zwart treffender: niet echt vernieuwend, wel vakkundig gemaakt en bijzonder welluidend.
Lo Muscio construeert zijn thema’s regelmatig met behulp van een muzikaal alfabet, maar dat toevalselement werkt – wat mij betreft: helaas – nergens als een stoorzender in het gehanteerde idioom. Slechts een enkele keer ontstaan er iets modernere samenklanken, bijvoorbeeld in ‘Blue Prelude’ en in ‘Ostinato’. Op die momenten betreur ik het dat Lo Muscio zich niet waagt aan langere spanningsbogen.
Alle opgenomen werken zijn miniaturen. Zo bestaat de al genoemde Via Crucis uit vijftien heel korte deeltjes. Alleen in het deeltje bij de twaalfde kruisstatie neemt de componist met ruim vier minuten iets meer tijd om een lijn uit te zetten.
Toch heb ik genoten van deze Via Crucis. Het zijn korte overwegingen die stof tot nadenken geven. Ik waardeer het daarbij zeer dat het wat filmische idioom nergens kitscherig wordt. Het blijft stijlvol en sfeervol.
Wat mij betreft geldt dat slechts voor één werk niet, en dat is de ‘New Litanies in Memory of Jehan Alain’. Lo Muscio heeft het bekende werk van Alain gestript. De constructie blijft helemaal intact, maar is voorzien van nieuw thematisch materiaal. Het resultaat valt voor mij echter in de categorie van De Duckwacht.
Maar verder is deze schijf best te genieten. Naast de Via Crucis springt voor mij de Toscaanse Triptiek eruit, die door de toegepaste klassieke vormen meer geworden is dan sfeermuziek. Leuk stuk, dat ik best eens vaker zou willen horen. Op een zuidelijk barokorgel bijvoorbeeld. Daar zou het nog beter tot zijn recht komen dan op het Willis-orgel van Glasgow University Memorial Chapel. Maar over het geheel klinkt Lo Muscio’s werk er voortreffelijk. Dat heeft uiteraard ook alles te maken met de gloedvolle wijze waarop Kevin Bowyer een pleidooi houdt voor deze intrigerende en curieuze muziek.
The Organ Works of Marco Lo Muscio
Kevin Bowyer plays the Willis Organ of Glasgow University Memorial Chapel
‘Eowyn’s Memories’; Trittico Toscano (Ricercare ‘The Cathedral of Pienza’, ‘Canone on the name P.I.E.N.Z.A.’, Salterello ‘Piccolomini Palace’); Canzona ‘Homage to Gubbio’; Vocalise No. 5 ‘For Nadja’; Concert Variations on ‘Greensleeves’; ‘In Memoriam Teodosia’; Blue Prelude; Ostinato; Via Crucis ‘Stations of the Cross’; New Litanies in Memory of Jehan Alain.
Label: Priory Records
Nummer: PRCD 1170
Speelduur: 76’53
Booklet: 12 pagina’s (EN)
Prijs: £ 11,99 (ca. € 14)
Bestellen: www.prioryrecords.co.uk
