Zoals het in een goede kerstnachtdienst gebruikelijk is werd deze opgeluisterd door de plaatselijke zangvereniging. Voor de begeleiding van het dorpskoor werd niet het kerkorgel gebruikt maar een zelf meegebracht eenklaviers elektronisch orgeltje.
De dienst werd besloten met ‘Ere zij God’. Afwisselend: gemeente met kerkorgel / koor met elektronisch orgeltje. Gelukkig had het elektronium een zogenoemde pitchknop zodat de juiste toonhoogte gemakkelijk kon worden afgestemd op het kerkorgel. Of nu het vervoer door de koude decembernacht of ouderdom het elektronisch orgeltje parten speelden is nooit opgehelderd, maar halverwege de lofzang ging de pitchknop een geheel eigen leven leiden. Aanvankelijk nauw waarneembaar maar al snel klonken op glissanderende wijze lage en hoge tonen uit het instrumentje. Dit had akelige gevolgen…
Zo ongeveer bij ‘In den Hoge’ zwabberde het elektrisch orgeltje door alle mogelijke toonsoorten waarbij een opmerkzaam luisteraar heel af en toe de juiste kon waarnemen. De zangvereniging probeerde het instrumentje krampachtig te volgen wat een geheel nieuwe luisterervaring en kijk op het waardige kerstlied opleverde. De bestuurder van het elektronisch instrumentje vond het op een gegeven moment mooi genoeg en trok zijn handen er vanaf, het orgeltje daarentegen ging op eigen kracht door met het produceren van de meest vreemde klanken. Om een en ander te overstemmen bereikte het volume van de zangvereniging haar absolute hoogtepunt en ook kerkorgel en gemeente kwamen lucht te kort, wat de schoonheid van het oude kerstlied niet ten goede kwam. Wat een belevenis! [SYBOLT DE JONG]
© 2007 www.orgelnieuws.nl