Toen ik deze zomer in Harrogate was, stond voor St. Wilfrid’s Church een bord waarop een orgelconcert door David Halls werd aangekondigd. De tegenwoordige Director of Music van Salisbury Cathedral groeide op in Harrogate en was in z’n jonge jaren assistant organist in St. Wilfrid’s. De monumentale kerk met z’n prettige akoestiek en het kleurrijke orgel hebben nog steeds een warm plekje in Halls’ hart, reden waarom hij hier een cd heeft opgenomen, die onlangs van de pers rolde.
advertentie
Als binnenkomer speelt Halls de overbekende Prelude uit het Te Deum van Charpentier, bij velen beter bekend als de Eurovisiemars. De Tuba van het Choir, een register dat aanvankelijk gereserveerd bleef maar later alsnog is toegevoegd, mag hier voor ’t eerst zijn stoere tonen laten horen. Van de jong gestorven Ernest Farrar, gesneuveld tijdens de Eerste Wereldoorlog, klinkt een Elegy waarin het orgel z’n orkestrale kwaliteiten kan tonen. Fascinerende strijkersklanken als opening, pizzicatobassen in verschillende tinten, solotongwerken: ’t is echt een orkest! Verderop in het programma is Farrar nogmaals vertegenwoordigd, nu met “A Wedding Piece”: aardig om eens kennis van te nemen, maar ook niet meer dan dat.
De zesde orgelsonate van Rheinberger, geschreven in lastige toonsoorten die een mens er bijna toe zouden bewegen om Klavarskribo te leren, doet het goed op dit orgel. Onwillekeurig denk je dan even terug aan de opnamen van Roger Fisher, die in Chester alle Rheinberger-sonates opnam in een tijd toen in ons land de meeste mensen nog hun neus ophaalden voor de componist van Tante Lena.
De koraalvoorspelen van Flor Peeters zijn een beetje uit het zicht verdwenen: je hoort ze zelden meer. In ‘Wachet auf’ uit Opus 68 van Peeters lijkt David Halls een klank te zoeken die wat “orgelbewegt” aandoet; de Octave Quint van het Great komt daarbij goed van pas. Of een Harrison & Harrison uit 1928 nou het aangewezen orgel is om de grote h-moll van Bach op te nemen? Nee, niet echt. Wat mij betreft had Halls die dertien minuten op een andere manier mogen vullen. Gelukkig maakt hij slechts spaarzamelijk gebruik van de enkele jaren geleden toegevoegde Mixture van het hoofdwerk, die niet goed in het klankbeeld past.
Een bijzonder stuk is de Triptico del Bueno Pastor van Jesús Guridi, geschreven in 1953 voor de ingebruikneming van het nieuwe orgel in de kathedraal van San Sebastián: een drieluik over de Bijbelse gelijkenis van de goede herder. Het eerste deel is een vredig herderstafereel, met grillige fluitmelodieën. In het tweede deel (‘Het verloren schaap’) slaat de angst toe en horen we schrille dissonanten. Armglissandi over de zwarte toetsen gaan door merg en been, als een vertwijfelde noodkreet. De Orchestral Bassoon van het Choir beeldt het angstig blatende schaapje uit. Halls houdt zich hier niet aan de aanwijzingen in de partituur voor wat betreft de manuaalwisselingen, maar dat komt het eindresultaat alleen maar ten goede. Het derde deel gaat dan echt over de goede herder en begint in een romantisch idioom, maar een happy end zit er niet in: juist de laatste maten zijn extreem dissonant. Hoewel het orgel geen setzer heeft en slechts een beperkt aantal pistons, leent het zich bijzonder goed voor zulke beeldende muziek.
David Halls besluit zijn programma met een eigen compositie uit 2010, ‘Sound the Trumpet’, waarin de Tuba nog even weer mag uitpakken met lekker eigenwijze klanken, die soms aan Walton doen denken.
Toen de componist Andrew Carter – woonachtig in York, maar met goede connecties in Harrogate – hoorde dat een Nederlander de nieuwe Director of Music van Saint Wilfrid’s zou worden, verzuchtte hij: ‘Wat bezielt iemand uit een land vol prachtige barokorgels nou om te kiezen voor zo’n donkerbruine pneumaat van Harrison?’ Beluister deze cd en het zal duidelijk worden dat het predikaat ‘donkerbruin’ dit instrument geen recht doet: de kleur donkerbruin is zeker voorhanden, maar op z’n tijd kan het ook transparant en glansrijk klinken! Jammer van de lelijke coverfoto: het oog wil ook wat, nietwaar? Desondanks: een mooi portret van een orgel dat nog niet eerder op cd was vastgelegd.
The Harrogate Harrison
David Halls plays the Harrison & Harrison Organ of St. Wilfrid’s, Harrogate
Prelude to the Te Deum (Charpentier); Elegy, Op. 18 (Farrar), Sonata No. 6 Op. 119 ion E flat minor (Rheinberger); Chorale Prelude on ‘Wachet auf, ruft uns die Stimme’ (Peeters); Prelude and Fugue in B minor BWV 544 (Bach); A Wedding Piece Op. 18 (Farrar); Triptico del Buen Pastor (Guridi); Sound the Trumpet (Halls)
Label: Priory Records
Nummer: PRCD 1114
Speelduur: 77’25
Booklet: 8 pagina’s (EN)
Prijs: € 18,50
[button link=”http://www.orgelshop.nl/orgelnieuws” target=”_new” title=”BESTELSERVICE”][/button]
