advertentie
Bent u ook zo onherstelbaar besmet met het orgelvirus? Dan is de orgelbank je plekje, zou je zeggen. Maar de waarheid leert ons zorgwekkend genoeg anders: het groeiende aandeel orgelfreaks dat toegeeft aan de moderne digi-geneugten verkiest de computerstoel boven de orgelbank.
Dat we allemaal wel eens naar deze site surfen, dat is niet onvoorstelbaar, maar dat zich digitale hangplekken vormen, waar we elkaar lijken te helpen de tijd door te komen, dáár krabt de buitenwereld zich even van achter de oren: “die orgelfreaks, dat zijn toch van die uithuizige, wereldvreemde wezens, die ondanks weeralarm, dreiging van aanslagen, losgeslagen Veluwedieren (u kent de poema nog wel) en ontregelde spoorwegen de deur uit gaan omdat in een gat aan de andere kant van het land een orgel met een paar prehistorische buizen staat ofzo?” Een enkeling verwart zelfs die reizende orgelfreaks met die losgebroken Veluwedieren…
Hoe logisch de gedachtegang van de orgelonbenullige buitenwereld ook is, het blijkt dat hele internetgroepen vol orgeldigi’s juist thuis blijven plakken en elkaar bezighouden met berichtjes over en weer, zeg maar echofantasieën in digitale vorm, met niet zelden een hevig crescendo en een aantal dissonanten. Een duidelijk thema is meestal niet te ontwaren. Alles puur manualiter, want een pc heeft nu eenmaal geen pedaal.
Wat bezielt ze in hemelsnaam? Regelmatig klinkt er een cantus firmus veel te firmus en is de harmonie van de groep door gebrek aan goede componisten tenenkrommend – en met kromme tenen kun je helaas niet fatsoenlijk pedaalspelen…
En, beste buitenwereld, dát is nu juist de reden dat orgelfreaks die eenmaal met elkaar op het internet zitten, in een isolement raken, hun getuigschrift als oprechte orgelmaniak verkwanselen, hun eigen reputatie als houtwormen in een windlade stukvreten: ze raken in discussie met elkaar, krijgen daar kromme tenen van, en durven vervolgens dus niet meer erop uit te gaan omdat ze geen pedaal meer kunnen spelen! Voilà, een vicieuze cirkel!
Ik weet wel een oplossing voor deze kromme-tenencirkel: neem de stap om weer eens de deur uit te gaan en speel gewoon argeloos pedaal met je hak! De oude meesters maken daar nou wel een punt van, maar voor een keer mag je die ook best een hak zetten.
Uiteraard zit je na zo’n orgelsafari boordevol verhalen; je typt je speelvreugde verder op het toetsenbord thuis, achter je pc. En warempel, de week erop blijk je je collega-orgeldigi’s te hebben aangestoken: zij zijn ook weer eens in het wild échte toetsen gaan drukken en dát weerklinkt op het manuaal van hun pc. Zie daar de ingrediënten voor een geslaagde groepsimprovisatie!
Kinderlijk eenvoudig, de psychologie van de orgelmaniak, nietwaar?! [KOEN VAN ANDEL]
© 2005 orgelnieuws.nl
