advertentie
Ja, vaak een tijd van overpeinzingen.
Een terugblik, van hoe het was…
En als ik dan terugblik herinner ik me een concert van een aantal jaren geleden, wat een bijzondere ervaring voor me was.
Dat concert vond plaats in de Rhenense Cunerakerk.
Geen bijzonder orgel, wél een bijzondere speler.
De organist was Wout van Andel.
Wat meteen opviel was het programma.
Het begon bij Bach en eindigde bij Eben.
Maar wat het meeste opviel was het spel van de organist.
Ach, wat heet…
De man speelde gewoon zoals het hoorde; perfecte balans tussen techniek en muzikaliteit.
Trouwens, waar hoor je dat nog??
Gelukkig geldt dat niet voor iedere organist.
Maar om terug te komen op dat concert:
Hij speelde Bach…
Bach, zoals Bach moet klinken.
Hij speelde Matter…
Matter? Zeker zo’n modern niemendalletje…
Ben je wijs? Een prachtige waardige psalmbewerking.
Hij speelde Eben…
Maar hoé speelde hij Eben?
Een spetterende Moto Ostinato uit Sonntagsmusik.
Met veel swung… Prachtig!
Alles met zo,n gemak en vitaliteit, het plezierde me gewoon.
Wij als echte Hollanders zijn vaak gewoon een concert af te sluiten met een koraalbewerking.
Wijlen Willem Hendrik Zwart, ach ja, waar blijft de tijd, zei daar eens over: Je bidt en dankt toch ook voor je eten?
Zeker, geen onwaarheid, maar ’t wordt niet door iedereen gewaardeerd.
Dat mag je morgen doen in de kerk, pleegt men te zeggen.
Ook daar wordt verschillend over gedacht.
Maar enfin…
Dat viel dus op, die Eben aan de afsluiting.
Kortom: een aangename kennismaking met relatief vrij onbekende werken.
En, maakt onbekend niet onbemind?
Dat Kerst dan een met recht overpeinzing mag zijn! [JAN-WILLEM VAN BRAAK]
© 2005 orgelnieuws.nl
