De Nederlandse organist, dirigent en musicoloog Thijs Kramer is dinsdag 14 december op 83-jarige leeftijd overleden. Kramer was onder meer bekend als organist van het grote Adema-orgel in de Sint-Willibrorduskerk buiten de Veste in Amsterdam, als concertorganist en dirigent van diverse koren.
advertentie
Thijs (Mattheus) Kramer werd op 28 mei 1938 geboren te Amsterdam. Hij studeerde piano, orgel en orkestdirectie aan het Amsterdams Conservatorium en Muzieklyceum bij onder anderen Jaap Spaanderman, Anthon van der Horst en Péter Erös. In 1960 won hij de eerste prijs op de Internationale Zomeracademie te Haarlem, een plaats die hij deelde met Franz Haselböck.
Organist
Na aanstellingen als (dirigent-)organist in de Sint-Bonifatiuskerk (1953) en de 1956 de Vondelkerk in Amsterdam werd hij in 1959 vaste bespeler van het grote Adema-orgel in de Sint-Willibrorduskerk (buiten de Veste) in de hoofdstad.
Na de sluiting van de kerk aan in 1966 richtte hij een comité op tot behoud van het Adema-orgel. In 1971 was het dan zover dat Thijs Kramer het behouden ‘Willibrordusorgel’ in de Kathedrale Basiliek Sint-Bavo in Haarlem kon inspelen. Na zijn Amsterdamse periode werd hij dirigent-organist van de Sint-Petruskerk te Leiden.
Als concertorganist trad Kramer op in heel Europa. Zijn spel is op diverse grammofoonplaten en cd’s vastgelegd, veelal met romantisch repertoire van onder meer Widor, Vierne en Reubke. Zijn affiniteit met de Franse romantiek klinkt ook door in zijn eigen Symfonie voor orgel ‘Media Vita’ die hij in 1985 op het Willibrordusorgel in Haarlem in première bracht.
Koordirigent
Thijs Kramer was vooral actief als dirigent van diverse professionele en amateurkoren. Zo stond hij voor het Nederlands Operakoor en werkte hij voor de publieke omroep. Hij was 45 jaar dirigent van het Concertkoor Baarn (Christelijke Oratoriumvereniging Baarn). In 1988 werd hij dirigent van het KCOV Excelsior te Amsterdam en in 1989 dirigent van de Nederlandse Händelvereniging. Ook was hij dirigent van Vocaal Ensemble Fioretto.
Kramer dirigeerde een groot aantal opera’s, oratoria en andere koorwerken waaronder de wereldpremière van de originele versie van Elias van Mendelssohn, waarvan hij het verdwenen manuscript in Engeland had teruggevonden. Hij trad vele malen op als dirigent (en begeleider) in het Concertgebouw te Amsterdam onder meer met een groot aantal uitvoeringen van de Mattheus-Passion van Bach.
Muziekwetenschapper
Als musicoloog promoveerde hij in 2000 aan de Universiteit van Utrecht op een proefschrift over getallenfiguren in het werk van Johann Sebastian Bach. Ook publiceerde hij over het werk van organist, altviolist en componist Cor Kint. Bij Boeijenga vezorgde hij de uitgave van dienst complete orgelwerk in vier delen, alsmede werk voor harmonium solo, harmonium en viool en de Hymne voor viool en orkest.
Onderscheidingen
Voor zijn verdiensten als musicus ontving Thijs Kramer meerdere onderscheidingen. In 1978 kreeg hij de pauselijke onderscheiding ‘Pro Ecclesia et Pontifice’ voor zijn inspanningen voor het Willibrordus-orgel. 1991 werd hem de zilveren medaille van de Franse Société Académique Arts Sciences Lettres toegekend voor zijn verdiensten voor de Franse orgelmuziek. In 2007 nam hij de bronzen Concertgebouwpenning in ontvangst. In 2008 werd hem de Erespeld van Baarn uitgereikt. Kramer mocht zich tevens Ridder in de Orde van Oranje-Nassau noemen.
Schildpadden
Naast zijn muzikale activiteiten had hij een passie voor schildpadden. Zo was hij enige tijd directeur van een schildpaddenreservaat in Spanje.
Thijs Kramer was al geruime tijd ziek. Hij overleed op dinsdag 14 december 2021 in Hilversum. De crematie heeft in besloten kring plaatsgevonden.
