Organist en dirigent Wim Magré is zondag 10 november op 57-jarige leeftijd overleden. Dat werd vandaag vanuit de kring rond de familie bekend gemaakt. Magré was stadsorganist van Elburg en dirigent van diverse koren.
advertentie
Zijn overlijden kwam nadat in februari dit jaar bij hem een hersentumor werd geconstateerd, waarna hij kort daarop werd getroffen door een hersenbloeding.
Wim Magré (*1962) studeerde orgel bij Willem Hendrik Zwart en aan het Conservatorium te Zwolle bij Dorthy de Rooy. In 1978 werd hij benoemd tot organist van de Gereformeerde Kerk te Doornspijk. In juni 2015 werd hij benoemd tot organist van de Grote of Sint-Nicolaaskerk te Elburg.
Daarnaast was hij ook organist van de middagpauzediensten en de Diensten met Belangstellenden in zowel de Engelse Kerk te Amsterdam als de Grote Kerk te Apeldoorn. Verder was hij actief als concerterend organist en dirigent van diverse koren.
Van zijn spel verschenen meerdere solo-cd’s, opgenomen in onder andere Hasselt, de Lutherse Kerk te Den Haag en de Grote Kerk te Elburg. Als duo Magré & Magré trad hij samen met zijn zoon Wilbert niet alleen veelvuldig op, maar werd een aantal cd’s uitgebracht.
In mei 2018 werd hij tijdens de viering van zijn 40-jarig jubileum als kerkorganist benoemd tot stadsorganist van Elburg.
De uitvaartdienst vindt zaterdag 16 november plaats de Grote of Sint-Nicolaaskerk in Elburg. Vooraf is er van 12.00 tot 13.15 uur gelegenheid tot condoleren. Aansluitend op de dienst wordt Wim Magré begraven op de begraafplaats aan de Oostelijke Rondweg te Elburg.
Allereerst wil ik de familie Magré condoleren met dit grote verlies. Regelmatig was hij, samen met Wilbert in Zeeland om concerten te geven. In kerkgebouw Open Haven in Oost-Souburg waren ze regelmatig te horen. Carina Bossenbroek was ook van de partij. Ook een concert in de Nieuwe Kerk te Zierikzee staat me nog helder voor de geest. Samen met Arjan en Edith Post was het een muzikaal feest! En niet te vergeten de serie Zomerconcerten met het Veluws Mannenensemble in de Grote Kerk te Elburg. De laatste keer dat ik Wim hoorde spelen was in de Grote Kerk te Heusden, vorig jaar november 2018. Hij begeleide Vocal Group Undique o.l.v Wilbert. Wim had gevoel voor humor, en was ‘gewoon’ Wim die zich weinig aantrok van negatieve of afgunstige reacties uit de orgelwereld. Nogmaals sterkte aan allen die Wim goed hebben gekend!
Ik heb warme herinneringen aan Wim, hij heeft 16 jaar geleden het orgel bespeeld bij de uitvaart van mijn man en hij liet het “stormen” in de kerk door het lied “ruwe stormen mogen woeden”. Voor mij was hij geen onbekende, door zijn zoon Wilbert en mijn kleinzoon Paul Vierhout hebben wij vaak samen staan kijken op de tribune van de Brake als de kinderen daar moesten badmintonnen. Vaak ging ik naar zijn concerten en daar genoot ik intens van. Ik ben vanaf jong meisje al een orgelconcertbezoeker van Feike Asma, Willem Hendrik Zwart, Martin Mans, en de laatste 40 jaar van Wim en zijn enige zoon Wilbert.
Wat zal ik dit gaan missen!! Maar gelukkig is Wilbert er nog.
Gods nabijheid gewenst voor alle nabestaanden, voor nu en in de toekomst.