In het begin van de 17e eeuw zonden de Deense Koning Christian IV en zijn gemalin Anna Catharina von Brandenburg hun hoforgelbouwer Nikolaas Maas naar Flensburg. Hij bouwde daar één van de belangrijkste renaissanceorgels van het land. Voor dit orgel maakte de Flensburger beeldsnijder Heinrich Ringeringk de schitterende vijftien meter hoge en zeven meter brede orgelkas, samen met de bijbehorende galerij en de vleugeldeuren. In 1707 ging nog een grote orgelmaker aan het werk: Arp Schnitger. Hij transformeerde het tot een barokorgel.
advertentie
Na de torenbrand van 1877 deed de romantiek zij intrede: Marcussen pastte het orgel aan de nieuwe smaak aan. Waar Schnitger en Marcussen nog de architectuur en de afmetingen van de kas respecteerden, de firma Sauer in 1920 met die traditie. Een groot pneumatisch orgel overwoekerde de historische kas, nog verergerd door uitbreidingen in 1938 en 1958. Al vanaf 1950 pleitte de Nicolai-organist Hans Klotz voor een totale sanering van het geheel, maar het duurde tot enkele jaren geleden voordat er iets van kwam. Vanaf 1990 was het instrument praktisch onbruikbaar.
Besloten werd tot een bijzonder concept: geen universele alleseter maar twee instrumenten achter één front: een gereconstrueerd Schnitger-orgel (42/III/P) met de speeltafel op de oude galerij, en een groot romantisch orgel (64/IV/P) met een vrijstaande speeltafel op de zangersgalerij. Beide orgels werden gebouwd door Gerald Woehl uit Flensburg, die oa ook het nieuwe Bachorgel in de Thomaskirche in Leipzig maakte. Het instrument is in 2004 ingewijd.
Links
