Organist Daryl Robinson nam een cd op met de orgelwerken van David Asley White, aangevuld met een paar hymns van White’s hand en wat werken voor orgel en hobo. Het is een mooie plaat geworden, met een duidelijk persoonlijke tint, doordat David White zelf de toelichtingen geeft bij zijn werken.
advertentie
David Ashley White (geboren in 1944) is een Amerikaanse componist die naast wereldlijke werken veel muziek heeft geschreven bedoeld voor de liturgie van moderne mainline kerken, zoals de Episcopal Church. Dat hoor je in het idioom, maar klinkt ook door in de door White op muziek gezette teksten van eigentijdse tekstschrijvers.
De orgelwerken zijn doorgaans bijproducten bij White’s liturgische muziek. Zelf had hij niet aan een opname gedacht, totdat Daryl Robinson met het idee kwam. Het liturgische karakter wordt nog wat benadrukt omdat er ook een paar hymns zijn opgenomen, mooi gezongen door mezzosopraan Sarah Mesko.
Liefdevol
De plaat ademt de betrokkenheid bij David White. Dat klinkt door in de teksten van White zelf, waarin hij regelmatig muzikale vrienden noemt die een rol speelden bij het tot stand komen van zijn werken. Je merkt het ook in de prachtige vormgeving van de cd en de kleurenfoto’s.
Het is ook te horen in het vlekkeloze spel van Robinson, die niet alleen boven de muziek staat, maar ook alle prachtige kleuren van zijn kathedraalorgel laat horen. Het enige wat niet zo monumentaal is, is de akoestiek van de kathedraal. De foto’s laten een indrukwekkend kerkgebouw zien, maar de opname geeft helaas de indruk van een beperkte ruimte met af en toe een wat ketsende nagalm.
A love so fierce
De titel van de cd verwijst naar het centrale werk op de plaat, geïnspireerd door een gedicht van oud klasgenoot van White, Carl Daw. Eerst wordt de tekst voorgedragen door een spreker, begeleid door de strijkers van het orgel. Daarna volgt een litanie op de derde strofe A love so fierce, een ernstig stuk met een enorme stuwing en wat mij betreft een van de hoogtepunten van de cd.
Zoals deze litanie klinken er meer werken die als basis een hymn van White hebben. Dat geldt voor de Introduction, Theme and Variations on ‘Come, pure hearts’, voor de afsluitende Trumpet Tune en voor (dat had u al gedacht:) Reflections on a tune. Ik vond dat niet altijd gemakkelijk luisteren. De melodieën zijn mij niet bekend en worden ook niet al te duidelijk voorgesteld.
Duisternis
Niet alle muziek van White is even toegankelijk, en dat ze hier los klinkt van hun liturgische context helpt niet. Toch valt er van alles te genieten. Misschien is het meest opmerkelijke stuk wel Psalm 88, voor orgel en hobo. Hier werd ik direct gegrepen door de indringende reflexieve muziek, ook door het inspirerende spel van hoboïste Grace Tice. Robinson weet vervolgens een heel keur van uitkomende stemmen uit zijn orgel te toveren die prachtige mengen met Tice. Het enige wat ik niet goed begrijp waarom deze fantastische melancholieke en meditatieve muziek als titel Psalm 88 meekrijgt. De inktzwarte klacht van deze psalm is in mijn beleving een stuk schriller en heftiger dan White’s mooie muziek. Het stuk Night cries, dat in onvervalst Messiaens idioom begint, komt wat dat betreft meer in aanmerking.
A Love so Fierce: The Complete Solo Organ Works of David Ashley White
Fanfare for St. Anthony; Aria; Come, Pure Hearts: Introduction, Theme, and Variations; Psalm 88; A Second Light; Hymn Tune: PROFFITT; Night Cries, How Shallow Former Shadows Seem; A Love so Fierce and Free: A Litany; Hymn Tune: SIMPSON; For the Means of Grace and for the Hope of Glory; Canzona; Sarabande; Reflections on a Tune; Brewer’s Trumpet
Daryl Robinson, Aeolian-Skinner-orgel, Op. 976 (1938, 66/IVP); Grace Tice (hobo); Sarah Mesko (mezzo-sopraan); Jesús Pacheco Mánuel (slagwerk) en Floyd Robinson (lezer)
Acis – APL 61020, TT 68’30, opname maart 2021, Booklet 20 p. (EN), prijs $ 9 – $ 18,99 (download of cd) | acisproductions.com
