advertentie
Bert van den Brink behoort zonder twijfel tot de meest veelzijdige toetsenisten die ons land heeft voortgebracht. Hij kan op piano, orgel en accordeon uit de voeten en beheerst een veelheid aan stijlen. De blind geboren musicus werd klassiek geschoold aan het Utrechts Conservatorium; op gebieden als improvisatie en lichte muziek is hij autodidact.
Een paar geleden vatte Van den Brink het plan op om jazz en popmuziek op pijporgel te gaan spelen. In diezelfde periode ontstonden er contacten met het Amsterdamse Orgelpark. Een en ander leidde tot deze cd met daarop jazz-standards, popklassiekers en eigen composities.
Blijkens het booklet was de Queen-hit Bohemian Rhapsody het startpunt van het project. Met dit misschien wel meest succesvolle popnummer aller tijden had Van den Brink naar eigen zeggen de sleutel in handen om het overige repertoire daar heel natuurlijk bij te kiezen.
Op één na klinken alle stukken op het Verschueren-orgel uit 2009. Het dankt zijn uitverkiezing hier niet zozeer aan de (vele) klanktechnische mogelijkheden, maar vooral aan de mechanische tractuur die maakt dat de speler optimaal invloed kan uitoefenen op de toon. Voor Body and Soul van Johnny Green verkoos Van den Brink het Mustel-harmonium. De firma Mustel bouwde begin vorige eeuw harmoniums met een celesta op het tweede manuaal. In het Orgelpark staat ook zo’n exemplaar. De combinatie van donkerbruine harmoniumklanken en onschuldig tingelende klokjes roept een weemoedige, wereldvreemde sfeer op. Ontroerend mooi.
Van den Brink verklaart in zijn toelichting dat hij het een eer vindt dat organisten hem zien als collega en niet als een verdwaalde toetsenspeler die toevallig een orgel op zijn pad vindt. Met deze cd wil hij een bijdrage leveren aan de muziekbeleving in het algemeen en aan de waardering van het orgel in het bijzonder. Is dat gelukt? Wat mij betreft wel. Pop en jazz op orgel zal niet ieders meug zijn, en dat hoeft ook niet, maar zelfs de grootste criticaster kan er niet omheen dat hier op gewetensvolle en artistiek hoogstaande wijze wordt gemusiceerd. Met zijn fluwelen toucher en feilloze gevoel voor timing is Bert van den Brink hier de juiste man op de juiste plaats. Geen goedkoop effectbejag, maar een serieuze poging om de lichte muziek en het klassieke pijporgel met elkaar te verbinden. Het resultaat is fascinerend. Een ‘earopener’ voor zowel de doorgewinterde orgelliefhebber als de verstokte orgelhater. [JOOST VAN BEEK]
Bert van den Brink – Blowing
Verschueren-orgel & Mustel-harmonium, Orgelpark Amsterdam
Reach out (The Four Tops); Tristesse (Bert van den Brink); Bohemian Rhapsody (Queen); Shenandoah (Anoniem); Body and Soul (Johnny Green); Waltz for Debby/Turn out the stars (Bill Evans); Harlem Nocturne (Earle Hagen); Yesterdays (Jerome Kern); Blowing the Blueblues (Bert van den Brink).
Label/nummer: Orgelparkrecords 013-2013
Speelduur: 71’44
Booklet: 12 pagina’s (NL/EN)
Prijs: € 15,00 (te bestellen via www.orgelpark.nl)
‘Bohemian Rhapsody’ tijdens het presentatieconcert op 1 juni 2013:
© 2013 www.orgelnieuws.nl
