De opvolger zijn van een voorganger van formaat is geen sinecure. Soms worstelt die opvolger, in de schaduw van diens voorganger, naar erkenning. Dat kan tot (enig) succes leiden, maar het kan ook zijn dat de naam ons nu amper nog wat zegt. Charles Quef (1873-1931) moeten we tot die laatste categorie rekenen, waarbij hij met dubbele pech te maken kreeg, omdat zijn opvolger opnieuw een musicus van formaat bleek.
advertentie
Quef, leerling van Widor, Vierne en Guilmant, volgde laatstgenoemde op in de Sainte-Trinité van Parijs. Een opvolging die Guilmant wat te vroeg kwam en dus niet zonder slag of stoot verliep. Het was lang het gesprek van de dag onder de Parijzenaars die wat met orgelmuziek hadden. Guilmant zou het zijn leerling, die dertig jaar lang organist zou blijven in de Trinité, nooit kwalijk hebben genomen.
Denis Tchorek, die op Orgelnieuws al eerder besproken werd met zijn cd Bach’s Memento, besloot deze – die conclusie kan wel getrokken worden – vergeten organist en componist onder onze aandacht te brengen.
Een sympathiek initiatief, zeker als je naar de gespeelde werken op deze cd luistert. Deze zijn stuk voor stuk liefelijk, goed in het goed gehoor liggend, maar niet bepaald opmerkelijk. Mochten er thuis huisgenoten rondlopen die weinig met orgelmuziek hebben, dan krijgt u bij het draaien van deze cd weinig commentaar, noch het verzoek of het wat zachter kan.
Quef borduurt voort op de toegankelijkheid van Alexandre Guilmant, maar troeft zijn leermeester zeker niet af. Guilmant is echt van een ander kaliber. Geen van de gespeelde werken springt eruit. Prima arbeidsvitaminen, als u even niet op een stevige Max Reger zit te wachten en het hoofd er, tijdens de werkzaamheden, bij moet houden.
Tchorek koos voor deze opname het Puget-orgel van de Saint-Jérôme in Toulouse. Een fantastische keuze! Puget mag dan in de schaduw staan van Cavaillé-Coll en tijdgenoten, het is ontzettend jammer dat veel van zijn instrumenten door oorlogsgeweld en ongelukkige restauraties eveneens in de vergetelheid geraakten. Het instrument in Toulouse vormt daarop een uitzondering en lijkt qua opbouw nogal op het salonorgel dat in de villa te Meudon stond, waar de organist van de Trinité mocht wonen. Waar vind je een fors instrument met slechts wat grondstemmen op het Grand Orgue? Daar dus.
En daar waar Quef als componist wat bleek overkomt, in vergelijking met de organisten voor en na hem, daar laat dit orgel horen dat Puget als orgelbouwer serieus genomen moet worden. En Tchorek benut de mogelijkheden van dit orgel optimaal, zodat het genieten blijft van iedere opname en de muziek die toegevoegde waarde krijgt die het nogal nodig heeft. Daarmee is het een cd van belang.
Heel erg verliefd zullen we niet worden op de composities van Quef, die u trouwens allemaal legaal kunt downloaden op de website imslp.org. Wat een cultuurshock moet het zijn geweest toen het Olivier Messiaen was die de orgelbank van Quef overnam, maar wat is het goed dat we dit instrument te horen krijgen, met vergeten muziek die ervoor geschreven lijkt te zijn.
Charles Quef : Légendes
12 Pièces opus 36: Légende; Andante Cantabile; Scherzetto; Fabliau; Deux Rhapsodies sur des thèmes bretons op. 29: Première Rhapsodie; Deuxième Rhapsodie; Trois pièces op. 44: Paraphrase d’après un Noël de Clément Marot; Idylle; Dialogue; Cinq pièces op. 32: Andante amabile; Églogue; Berceuse; Voluntary; Douze pièces pour orgue op. 36: Cantilène; Pour Pâques
Denis Tchorek, Maurice Puget-orgel, Sanctuaire Saint-Jérôme, Toulouse (F)
Éditions Hortus – Hortus 222, TT 69’26, booklet 21 p. FR/EN, prijs € 15,00 | editionshortus.com (releasedatum 2 juni 2023)
