The Glory of Gloucester. Een toepasselijke naam voor deze dubbel-cd – al was The Best of Briggs niet minder op zijn plaats geweest. Want het orgel van Gloucester én zijn voormalige titularis tonen zich hier in al hun veelzijdigheid.
advertentie
Denkend aan David Briggs, dan denk ik allereerst aan improvisatie en transcriptie. Beide takken van sport zijn hier te beluisteren. Briggs baarde twintig jaar geleden opzien met zijn orgelbewerking van de Vijfde Symfonie van Gustav Mahler; de betreffende cd veroverde in rap tempo de hitlijsten.
Hier klinkt alleen het Adagietto – met afstand Mahlers beroemdste muzikale creatie. Overtuigend is ook het arrangement dat Emile Seutin maakte van de Pavane pour un enfante défunte van Maurice Ravel. Wat een ontroerend stuk muziek blijft dat toch. En wat klinkt het Gloucester orgel hier poëtisch.
Cochereau
Vanzelfsprekend heeft Briggs ook plaats ingeruimd voor Pierre Cochereau, een van zijn grote voorbeelden. In zijn smakelijke toelichting memoreert Briggs de talloze uren die hij heeft besteed aan het op schrift zetten van diens improvisaties. De improvisatie over het volksliedje Cantem toto la Gloria dateert uit 1969. Cochereau toerde dat jaar door Zuid-Frankrijk met een speciaal voor hem gemaakt mobiel orgel, vervoerd in een trailer achter zijn sportwagen – je ziet het voor je. Ik ben niet de grootste Cochereau-fan, maar dit kan mij zeker bekoren. In de beperking toont zich de meester, zullen we maar zeggen.
Eigen werk
Als schepper toont Briggs zijn niet geringe talenten in een compositie en twee improvisaties. De componist Briggs komt voorbij in Disneyrama. Een collage van vijf Disney-thema’s, geschreven voor een goede vriend. Curieus detail: om redenen van (Amerikaans) auteursrecht mocht Briggs van elk thema slechts de eerste zeven noten gebruiken. Maar, zoals Briggs terecht aanvoert, met zeven noten kun je een hoop doen. Wat heet.
Ook de improvisaties getuigen van meesterschap. Heel inventief combineert Briggs de melodie van Darwell’s 148th (Ye holy angels bright) met het thema B-A-C-H. De slotimprovisatie over Hereford (O thou who camest from above) is volgens Briggs een ‘schaamteloos romantische’ liefdesbetuiging aan het instrument dat hij zo door en door kent. Van zulke schaamteloosheid kun je alleen maar genieten.
Applaus
Het voorgaande vormt wat mij betreft al reden genoeg om deze dubbelaar aan te schaffen. Maar er is nog meer. Zoals Regers bruisende Straf mich nicht, Alains aangrijpende Litanies en Duprés intieme P&F opus 7/3. Bachs Fugue à la Gigue had van mij iets minder onstuimig en met zachtere registraties gemogen, maar daarbij speelt vast ook mee dat ik het Gloucester kathedraalorgel in het volle werk niet op zijn mooist vind. Dat laat onverlet dat ik me best kan voorstellen dat Briggs in ‘the heat of the moment’ voor deze aanpak heeft gekozen.
Tijdens een concert – het gaat hier om fraaie, vanuit het Quire gemaakte live-opnamen – doe je zoiets ook eerder dan tijdens een ‘studio’-opname. Dat het om live-opnamen gaat, blijkt overigens ook uit het na ieder stuk meegesneden applaus. Of je dat nu storend vindt of niet, over de terechtheid van het applaus bestaat geen enkele twijfel. Well done!
The Glory of Gloucester – David Briggs
‘Live’ in Concert on the Organ of Gloucester Cathedral
Sinfonia from Cantata 29 (Bach); Prelude and Fugue in F minor (Dupré); ‘Cantem toto la Gloria’ (Cochereau); Chorale-Fantasia ‘Straf mich nicht in deinem Zorn’ (Reger); Adagietto from Symphony No. 5 (Mahler, transcr. Briggs); Disneyrama (Briggs); Litanies (Alain); Pavane pour une enfante défunte (Ravel, arr. Seutin); Fugue à la Gigue BWV 577 (Bach); Chorale Prelude ‘O Mensch, bewein dein Sünde groß’ BWV 622 (Bach); Allegro from Symphony No. 6 (Widor); Improvisation on ‘Darwell’s 148’ and ‘B-A-C-H’ (Briggs); Improvisation on ‘Hereford’ (Briggs).
Chestnut Music – CD 011, 2cd, TT 111’05, booklet 20 p. (EN), £ 15 (cd) / £ 10 (download) | www.david-briggs.org
