Een cd die herinnert aan de tijden van geloof in grootse verrichtingen van de mensheid. Crystal Palace was letterlijk een staaltje exhibitionistische bouwkunst in Londen.
advertentie
Het immense gebouw werd opgetrokken in 1851 in Hyde Park ter gelegenheid van The Great Exhibition. Men wilde de wereld imponeren met de industriële prestaties van Groot-Brittannië.
Ook de schone kunsten waren vertegenwoordigd bij de Grote Tentoonstelling. Het kolossale gebouw is nota bene ook nog een keer verplaatst. Grote en grootse successen, miljoenen bezoekers en wereldfaam konden niet voorkomen dat het project toch langzamerhand in verval raakte.
Op 30 november 1936 brandde het af, nota bene tijdens een koorrepetitie onder leiding van Holloway! Er waren geen persoonlijke slachtoffers, maar Crystal Palace was wel een ruïne. Hier en daar zijn nog enkele dierbare resten bewaard.
Gelukkig ook bewaard: composities van Frederick William Holloway, die organist was van Crystal Palace. Markus Eichenlaub speelt ze … in Duitsland.
Het orgel in de St. Bartholomäus te Gackenbach is een Engels orgel dat in de achterliggende jaren stijlvol is uitgebreid. Het originele orgel van Crystal Palace (Gray & Davidson, 4 klavieren, 67 stemmen, gebouwd in 1871 en 1920) is ‘ashes to ashes’ geworden, maar het voor deze plaat gebruikte instrument is een waardige vervanger.
De muziek van Holloway is Brits, maar hoorbaar continentaal beïnvloed. Tijdens de gloriejaren van Crystal Palace vonden recitals plaats waren Franse grootheden hun toonkunst tentoonstelden. We horen sporen van Guilmant, Widor, maar ook van Bruckner. Behalve die continentale invloeden is de muziek van Holloway echter toch beslist Brits.
Eichenlaub speelt verzorgd en delicaat. Ik vind het instrument (Nelson, Durham 1904) bijzonder fraai. Prachtige tongwerken, zwalpende strijkers en een vol orkest dat niet brutaal en grof wordt. Mooi sonore Tuba’s, die krachtig zijn maar ook mooi mengen in de totaalklank.
De gehele uitgave (booklet, opname, foto’s en teksten) is op het hoge niveau van Aeolus. Wie graag Symphonie II van Widor, S.S. Wesley, Stanford, Pièces dans différent styles van Guilmant en dergelijke muziek hoort, kan genieten van het bijzonder onderhoudende werk van Holloway in een prachtige uitvoering. Een oorstrelende melange van continentale en Britse orgelmuziekjes in de rauwe tijden van de Brexit.
Frederick William Holloway: Symphonic organ works
Introduction and Allegro concertante G major; Cantilène E minor [Op. 33]; Andante cantando E minor [Op. 40]; Courante en forme de canon A minor [Op. 58]; Concert Toccata D minor [Op. 33]; Duo F major [Op. 58]; Allegretto leggiero F major [Op. 57]; Andante sinfonico D flat major [Op. 48]; Allegretto grazioso F major [Op. 49]; Andante and Finale fugato G minor [Op. 17]; Symphony in C minor [Op. 47]
Markus Eichenlaub, orgel H.J. Nelson & Co (1904) / Krawinkel (2009), St. Bartholomäuskirche, Gackenbach (D)
Aeolus – AE-11181, SACD, TT 79’11, opname 09/2019, prijs € 18,99|aeolus-music.com
