In de prachtige kathedraal van Lincoln staat een late Willis. Een orgel dat zich, zoals eerdere platen, wel leent voor de vertolking van Franse muziek.
advertentie
Het is alweer 17 jaar geleden dat Walsh nota bene bijna was ontslagen in Lincoln. De bisschop redde hem en de vermaarde Walsh mocht als organist blijven. Aan zijn functie als Master of the Choristers kwam echter wel een einde. Colin Walsh heeft door de vele jaren heen heel wat opnamen gemaakt in zijn kathedraal; veelal met Frans repertoire.
Warm pleitbezorger van Europese orgelmuziek
Zijn laatste plaat heet European Organ Music en komt op het moment dat het thema Europa wel een dissonant is in good old England. Hoe Walsh denkt over de brexit blijft in Engelse mist gehuld, maar dat hij een warm pleitbezorger is van Europese orgelmuziek is onmiskenbaar. In het boekje wordt overigens nergens de gedachte achter het programma uitgelegd – zo die er al is.
Bossi
De plaat begint met werken van Bossi en die muziek doet het prachtig op Engelse orgels. Bossi’s Scherzo – wat een werk! Van de inmiddels stokoude Francis Jackson is een memorabele vertolking van dit formidabele werk uit York Minster (1973), maar deze uitvoering is ook bepaald niet mis!
Ook Walsh eindigt met een Tubastoot in het slotakkoord die werkt als een paukenslag. Sowieso is het te waarderen dat werk van Bossi wordt geprogrammeerd; eigenzinnige en vindingrijke laatromantische Italiaanse muziek.
Virtuose Jongen en zalvende Franck
Op Bossi volgt werk van Joseph Jongen en ook die partituren mogen van spinrag worden ontdaan. Dat doet Walsh – en hoe. Walsh is heel virtuoos maar laat het renpaard van zijn techniek niet er met hem vandoor gaan.
Na het geweld van Jongens Toccata volgt een zalvende vertolking van Francks onvolprezen drieluik Prélude, fugue et variation. De Mozarteaanse pure schoonheid van de Prélude krijgt in sommige uitvoeringen helaas wel eens iets zwaarmoedigs en looms – terwijl het werk om etherische, celestiale lichtheid vraagt. Walsh slaagt daar bijna in op zijn Engelse reus.
Het mooiste orgel van het land …
Walsh gaat verder door de tijd met werk van Duruflé, Dupré, Mulet en Langlais. De Father Willis past als een handschoen. Aardig is dat de auteur van het boekje stelt dat de Lincolnse Father Willis het mooiste orgel van het land is. Waar heb ik dat toch meer gelezen? Ik ga nog eens tellen in hoeveel Engelse cd-boekjes zo’n zinnetje staat.
Het boekje geeft enkele fraaie foto’s maar is wat artwork betreft niet op het niveau van wat Walsh brengt. Maar: een bijzonder onderhoudende plaat van een prachtig Engels orgel, gespeeld door een van de grote virtuozen van het eiland dat Engeland is – en blijft.
European Organ Music
Colin Wash plays The Organ of Lincoln Cathedral
Entrée Pontificale, Scherzo in G minor, Divertimento in forma di Giga, Étude Symphonique (Marco Enrico Bossi); Cantabile op. 37 no. 1, Choral op. 37 no. 4, Petit Prélude, Toccata (Joseph Jongen); Prélude, Fugue and Variations op. 18 (César Franck); Méditation, Fugue sur le Carillon des Heures de la Cathedrale de Soissons (Maurice Duruflé); Cortège et Litanie (Marcel Dupré); Rosace (Esquisses Byzantines) (Henri Mulet); Hymne d’action de grace ‘Te Deum’ (Jean Langlais)
Priory Records – PRCD 1223, TT 78 , booklet 12 p. EN, prijs £ 11,99 | prioryrecords.co.uk
