De hier te lande tamelijk onbekende Francis Pott (geboren 1957) is waarschijnlijk de componist van het grootste orgelwerk uit de muziekliteratuur: ‘Christus’. Deze vijfdelige Engelse ‘Symphony Passion’ vraagt van de uitvoerder (en de luisteraars…) ruim twee uur. Het laatste deel, Resurrectio, duurt alleen al drie kwartier.
advertentie
In 1991 werd ‘Christus’ ten doop gehouden door Iain Simcock in de Westminster Cathedral voor een gehoor van meer dan 500 mensen. Deze uitvoering is uitgebracht door Priory Records (PRCD 390, nu moeilijk verkrijgbaar).
Pott heeft in zijn eigen land, maar ook wereldwijd vele prijzen gewonnen, waaronder in 1997 een eerste prijs voor de uitvoering van zijn eigen Toccata op het Prokoviev Concours te Moskou. Potts muziek is een … melting pot van allerlei invloeden: Nielsen, Barber, Janacek, Messiaen, Martin, Vaughan Williams, Tippett, enzovoorts… Pott is componist, organist, pianist en academicus en het is veelzeggend dat de volgorde van deze kwalificaties zelfs moeilijk te bepalen is. Pott is ook een groot kenner van het pianowerk van Medtner.
Ook de interpreet, Christian Wilson, ooit koorknaap in Westminster Abbey, heeft een indrukwekkende biografie. Hij combineert musicologisch onderzoek aan een brede activiteit als musicus. Wilson is onder andere organist van de Chapel of the Tower of London. Teksten op internet gewagen van zijn trailblazing virtuosity, buiten ons land onmisbaar om als organist mee te kunnen komen…
Het werk van Pott laat zich niet zomaar karakteriseren. Bij zijn vroege werk Mosaici di Ravenna (1981) liet Pott zich inspireren door Finzi, maar ook door Nielsen. En de mozaïekvloeren van de Basilica di San Vitale en de Basilica di Sant’Appolinare te Ravenna hadden diepe indruk gemaakt op Pott; ook die indrukken heeft hij verweven in Mosaici di Ravenna. La Chiesa del Solei is geschreven voor Thomas Trotter als opdracht van de Deken van Manchester Cathedral en het werk werd opgedragen aan de zo jong overleden John Scott.
Het werk van Pott heeft vaak een krachtige ritmische stuwing, die voor grootse spanningsopbouw zorgt. Pott’s oeuvre is nergens gewild modern. Harmonisch is het ook niet bijzonder vernieuwend. Pott heeft een sterk historische oriëntatie; hij verdiepte zich onder andere grondig in de oude Engelse polyfonie. Deze oriëntatie is heel effectief in bijvoorbeeld zijn prachtige Hymn Tune Fantasias.
Christian Wilson is een competent ambassadeur van de werken van Pott. Het fraaie Marcussen-orgel (met een fijnzinnige chamade in plaats van een toeterende Engelse Tuba) werkt uitstekend voor dit repertoire. De zinvolle teksten in het verzorgde boekje zijn van de hand van Francis Pott zelf; de moeite van het bestuderen waard, liefst tijdens het luisteren.
Een prachtige plaat met voor velen ongetwijfeld onbekende muziek; een ideale introductie op Francis John Dolben Pott.
Francis Pott – Organ Works
Christian Wilson, Marcussen & Søn (1995), Chapel of St. Augistine, Tonbridge, Kent, UK
Toccata (1991); Mosaica di Ravenna (1981) [I. Tableau (Sant’Apollinare in Classe), II. Toccata (San Vitale, Ravenna)]; Three Hymn Tune Fantasias (2013) [I. Prelude and Fugue on ‘Iste Confessor’, II. Improvisation on ‘Slane’, III. Toccata on ‘King’s Lynn’]; La Chiesa del Sole (2016)
Acis Productions – APL67065, TT 77’49, booklet 16 p. (EN) | acisproductions.com
