advertentie
Er verschijnen op dit moment nogal wat cd’s met de complete orgelwerken van Saint-Saëns: Andrew John Smith op Hyperion, Ben van Oosten op MDG en Gerard Brooks op Priory. Het aantrekkelijke van deze laatste uitgave is dat de belangrijkste orgelwerken van Saint-Saëns niet zijn verdeeld over vier cd’s, maar zijn samengebracht op één dubbel-cd: de 2 x 3 preludiums en fuga’s, de drie fantasieën, de drie Bretonse rapsodieën en de zeven improvisaties. Wie geen zin heeft meteen een complete Saint-Saëns aan te schaffen, maar wel graag het meest substantiële deel van Saint-Saëns’ orgeloeuvre in zijn cd-collectie wil hebben, zou dus aan Gerard Brooks op Priory dus een goede koop kunnen hebben. Maar…
Volgens Gerard Brooks hebben veel van de op deel 2 en 3 vastgelegde werken een ‘intiem’ karakter. Hij heeft daarom gekozen voor het Cavaillé-Coll-orgel van de St. Antoine in Parijs, dat oorspronkelijk gebouwd is als huisorgel. Voor die keuze vond ik veel te zeggen, toen ik het eerste preludium en fuga uit opus 99 beluisterde. Het stemmenweefsel van dit zowel ingetogen als virtuoze werk is hier goed te volgen. Maar ‘intiem’ lijkt bij Brooks hetzelfde te zijn als kamermuzikaal. Want in de fuga van opus 99 nr. 2 kiest hij voor een registratie zonder enige warmte of breedte: een paar fluitjes met een sexquialter. Wat een gepriegel. Dieptepunt is echter opus 99 nr. 3. Brooks speelt het preludium fortissimo, ook al schrijft Saint-Saëns forte voor. Ik heb daar op zich geen problemen mee, maar speel het dan ook met flair. Sommige lezers zullen zich misschien de stormachtige vertolking van Hans Fagius in Maastricht nog herinneren op het label van Lindenberg. Maar het grote gebaar ontbreekt bij Brooks ten enenmale. Het lijkt wel of hij een spinet onder handen heeft. Zonder blikken of blozen zet hij vervolgens de fuga piano in, ook al schrijft Saint-Saëns daar eveneens forte voor. Daar heb ik wel problemen mee, als de karakteraanduiding Allegro maestoso is. Pas tegen het eind, ver voorbij die – bij Brooks dus niet – zinderende pedaalpassages, wordt er nog even vol gas gegeven om toch nog fortissimo te kunnen eindigen. Brooks zit zich blijkbaar zo te verlekkeren in de snoepwinkel van Cavaillé-Coll, dat hij vergeet muziek te maken.
Deze recensie heeft wat tijd nodig gehad, omdat ik het na de eerste drie nummers wel gehoord had. Het leek me echter billijk de rest toch ook maar te gaan beluisteren. Dan valt zeker Brooks’ vertolking van de zeven improvisaties me alleszins mee. Die zijn ook wat introverter (behalve de laatste, die dus meteen weer minder geslaagd is) en klinken eerlijk gezegd erg mooi. Zoals trouwens ook de drie Bretonse rapsodieën op cd 1. Maar meer dan drie sterren zitten er wat mij betreft niet in. [DAVID DE JONG]
Saint-Saëns – Organ Works 2 and 3 – Preludes & Fugues, Rhapsodies, Fantaisies & Improvisations
Gerard Brooks plays the Organ of St. Antoine des XV-XX, Paris (Cavaillé-Coll 1894)
CD1: Trois Préludes et Fugues Op. 99; Trois Préludes et Fugues Op. 109; Trois Rhapsodies sur des Cantiques Bretons Op. 7
CD 2: Fantaisie in E♭; Fantaisie in D♭ Op. 101; Fantaisie in C Op. 157; Sept. Improvisations Op. 150
Label: Priory Records
Nummer: PRCD 1049
Speelduur: 68’07 + 73’04
Booklet: 16 pagina’s (EN)
Prijs: € 37,00
[button link=”http://www.orgelshop.nl/orgelnieuws” target=”_new” style=”large” title=”BESTELSERVICE”][/button]
© 2012 www.orgelnieuws.nl
