Als ik op ORGELNIEUWS een recensie van een orgel-cd uit Engeland voorbij zie komen, denk ik bijna altijd: ‘Goed dat Arjen, goed dat Peter deze plaat bespreekt’. Want zoveel verstand heb ik niet van die Engelse orgels. Nu er echter een cd uit Exeter bij me thuis bezorgd werd, vond ik dat toch wel leuk, omdat ik Exeter Cathedral wel eens bezocht heb.
advertentie
De plaat die Timothy Parsons, Assistant Director of Music van de kathedraal in Exeter, is typisch zo’n plaat die je koopt na afloop van een orgelconcert. Je was enthousiast en wilt deze organist thuis ook nog wel eens horen. Daar komt alleen niks van, omdat het programma veel repertoire bevat waar je al een opname van had en het orgel ook weer niet zo mooi is dat je de cd daarom geregeld moet draaien.
Toch is het programma op zichzelf best goed gekozen. IJzeren repertoire wordt afgewisseld met onbekende Engelse stukken, die ook nog eens een link met het orgel of de organist hebben. Bijvoorbeeld een Andante sostenuto dat Mark Blatchly schreef voor zijn leerling Timothy Parsons en daarvoor de initialen van zijn naam via een muzikaal alfabet omwerkte tot een thema. Bijzonder sfeervol stukje muziek, in een idioom dat je een doorontwikkeling van Vierne’s klanktaal zou kunnen noemen.
Ook fraai is het Larghetto in F sharp minor van Samuel Sebastian Wesley. Het doet een beetje denken aan een middendeel uit een Rheinberger-sonate. Timothy Parsons gebruikt daarbij een bijzondere registratie, waarbij fluiten 8 en 4 akkoordbrekingen laten horen tegen een achtergrond van een zacht tongwerk met tremulant.
Van de intermezzi springt echter vooral Brahms’ O Gott, du frommer Gott eruit. Een koraal dat door Timothy Parsons met een volmaakte rust uitgeserveerd wordt. In al z’n eenvoud is deze track voor mij misschien wel het hoogtepunt van de cd.
Maar ook het ijzeren repertoire krijgt een prima vertolking: de Derde Sonate van Mendelssohn, Carillon de Westminster van Vierne en Prélude et Fugue sur le nom d’Alain van Duruflé. Die derde van Mendelssohn klinkt bij tijden erg Engels. Soms is dat leuk (Tuba Magna in de hoekdelen van het eerste deel), soms wat minder (de fluiten die Parsons gebruikt in het tweede deel). Ook het deel over de vreugde en helderheid van de verheerlijkte lichamen uit Les corps glorieux van Mesiaens klinkt lekker kitscherig.
Dat laat meteen zien dat je met het orgel van Exeter Cathedral alle kanten op kunt, ook de verkeerde. Dan hoor je een groezelige Valckx en Van Kouteren of een schelle Van den Berg en Wendt. Maar gelukkig kun je er ook de goede kant mee op, bijvoorbeeld in de Duruflé waar de plaat mee besluit. Dat klinkt toch echt anders dan op een Cavaillé-Coll, maar niet minder. Voor een keer misschien zelf wel mooier. Ook omdat Parson een erg mooi uitvoering van het stuk geeft. Met name in de fuga kiest hij een wat rustiger tempo kiest dan je vaak hoort.
De opname had van mij iets ruimtelijker gemogen. Maar verder hoor je me niet zeuren. Gewoon een erg mooie plaat, die het eerlijk gezegd best verdient om meer dan eens gedraaid te worden.
The English Cathedral Series Vol XX – Exeter Cathedral
Mendelssohn: Sonata No. 3 in A, Op. 65; Locke: Voluntary in A minor; SS Wesley: Larghetto in F sharp minor; Vierne: Carillon de Westminster (from 24 Pièces de fantaisie, Op. 54); Blatchly: Andante Sostenuto for TJYP; Elgar: Imperial March, Op. 32; Brahms: Three Chorale Preludes from Op. 122: ‘Es ist ein Ros’ entsprungen’, ‘O Gott, du frommer Gott’, ‘Herzlich tut mich erfreuen’; Messiaen: Joie et claret des corps Glorieux; Duruflé: Prélude et Fugue sur le nom d’Alain, Op. 7
Timothy Parsons, orgel Exeter Cathedral (UK)
Regent Records – REGCD523, TT 65’49, opname 02+04/2018, prijs £ 12,77 | regentrecords.com
