Stil zitten deed men niet in de afgelopen coronaperiode in Cambridge. Werden we vorig jaar al verwend met een fraaie kerstplaat vanuit King’s, nu neemt het wereldberoemde koor ons mee door de Goede Week en Pasen.
advertentie
In die stoet vanaf Palmzondag lopen we vanaf het begin mee met Ingrediente Domino van George Malcolm, die na de Tweede Wereldoorlog organist was in Westminster Cathedral.
Na de hymne Ride on, ride on sluiten we de ogen en genieten opnieuw van de door Maurice Duruflé gecomponeerde hertaling van de Gregoriaanse hymne Ubi Caritas. Dit beroemde motet werd al eerder daar in Cambridge opgenomen, maar deze prachtig ruimtelijk en zeer zorgvuldig gezongen versie is een genot voor het oor.
Bij Rossini hoor je minder nadrukkelijk dat zijn O salutaris hostia banden heeft met het Gregoriaans, maar wat doet het ertoe als je zo op de heiligheid van de eucharistie wordt gewezen. Het wezen van dit sacrament wordt door Wesley in zijn Wash me throughly heel eerbiedig onderstreept: ‘Vergeef mij, want ik ben mij bewust van mijn zonde.’
Byrd heeft vermoedelijk de Babylonische ballingschap voor ogen gehad toen hij diens Civitas sancti tui componeerde, waarbij hij eucharistie en heilig avondmaal elkaar de hand laat reiken. We weten hoe getroffen en verscheurd we zijn door de ballingschap, maar laten we uitzien naar eenheid. Een voorzichtige muzikale oproep tot oecumene. Met There is a green hill far away kijken we opnieuw naar Jeruzalem als de stad waar Christus zal worden gekruisigd.
En zo vervolgen we als luisteraar de pelgrimage naar de heilige stad en wordt met Crucifixus van Antonio Lotti de kruisiging werkelijkheid. Wat past er beter bij die cruciale gebeurtenis dan uit te roepen dat geen groter liefde werd verstrekt dan daar. Met John Ireland blijven we ontsteld achter op Golgotha en verzuchten Greater love hath no man dat dankzij de solisten in deze uitvoering een extra dramatische lading krijgt: ik had die slagen en die hoon moeten krijgen.
Stainers God so loved the world weerklinkt als prachtig amen op de vorige track van de cd. Daarna blijven wij achter op de Hoofdschedelplaats en zingen met King’s College Choir mee, met het ons zo bekende ‘Als ik het wond’re kruis aanschouw’. Een lied dat me altijd herinnert aan een indrukwekkende bewerking die ik ooit door de Laurenscantorij van Rotterdam hoorde zingen.
Met Now the green blade riseth van Bob Chilcott, belanden we bij de titel van deze nieuwe cd en durven de door het orgel vertolkte vogels de lente, de opstanding uit de dood, aan te kondigen: Love is come again like wheat that springeth green. En even herinneren we ons de door Stainer vertolkte woorden over Gods liefde.
Met Wesley en zijn Blessed be the God and Father is het echt Pasen geworden en mag het orgel eindelijk juichen.
Vervolgens kijken we wat verder dan onze Britse neus lang is, met King of glory, King of peace van T. Frederick H. Candlyn die verbonden was aan Saint Thomas Church in New York. Later zou John Scott daar de scepter zwaaien en, na diens dood, de huidige dirigent van King’s College Choir, Daniel Hyde.
Met Pasen kan ‘Christus, onze Heer, verrees’ niet ontbreken, waarna het licht van Pasen door de prachtige vensters van King’s College schijnt in het bekende Light of the World van Elgar, uit diens oratorium The Light of Life. Wie nog blind is voor het evangelie, ziet nu, als een herstelde Bartimeüs, het reddende licht van Pasen. En wie nog doof was voor het paasevangelie gaan de oren open als het Christus vincit van Martin Baker weerkaatst tegen de indrukwekkende gewelven van King’s College.
Afsluitend klinkt de voor veel orgelliefhebbers zo bekende orgelimprovisatie over ‘Victimae Paschali Laudes’ van Charles Tournemire, die Duruflé van opname op papier zette. Al hoor ik die muziek liever op een wat rauwer Frans instrument, Matthew Martin zet het werk overtuigend neer op het nog maar net gerestaureerde orgel in de chapel.
Met deze ‘Easter at King’s‘ krijgen we dezelfde kwaliteit voorgeschoteld die te horen is op de kerst-cd die ik vorig jaar mocht bespreken. Zang, interpretatie en opname zijn subliem. Daniel Hyde gaf en geeft het koor nieuw elan. Dat belooft nog wat!
Het booklet is vrijwel compleet en fraai vormgegeven. Vrijwel, want opnieuw ontbreekt informatie over het orgel. Een extra pluim is op zijn plaats als het om de samenstelling van dit programma gaat. Wat is die keuze weloverwogen gemaakt! Alles sluit naadloos op elkaar aan, zodat deze pelgrimage geen reis is met hindernissen, maar een indrukwekkende voettocht naar Golgotha en het geopende graf.
Now the Green Blade Riseth
Malcom: Ingrediente Domino (fanfare Matthew Martin); Winchester New/desc. Ledger: Ride on! Ride on in majesty!; Duruflé: Ubi caritas et amor; Rossini: O salutaris Hostia; SS Wesley: Wash me thoroughly; Byrd: Civitas sancti tui; Horsley/desc. Scott: There is a green hill far away; Lotti: Crucifixus à 6; Ireland: Greater love hath no man; Stainer: God so loved the world; Miller/desc. Guest: When I survey the wondrous cross; Chilcott: Now the green blade riseth; SS Wesley: Blessed be the God and Father; Candlyn: King of Glory, King of peace; Lyra Davidica/desc. Ledger: Jesus Christ is risen today; Elgar: Light of the World; Laudes Regiae/Baker: Christus vincit; Tournemire: Choral Improvisation sur le ‘Victimæ Paschali’ (tr. Duruflé)
The Choir of King’s College Cambridge, Matthew Martin en Paul Greally (orgel), Daniel Hyde (dirigent)
King’s College Recordings – KGS0065, TT 77’05, opname 06+07/2021, booklet 23 pagina’s (EN), | kingscollegerecordings.com – releasedatum 15-04-2022
