advertentie
Muziek uit een vrijwel vergeten hoekje van het Engelse romantische orgelrepertoire: het oeuvre van Sir Walter Alcock. Het wordt briljant vertolkt door een Britse organist van de jongere generatie, met het symphonische Willis-orgel van Salisbury Cathedral als ultieme instrument. Luister maar eens naar de indrukwekkende Introduction and Passacaglia en je zult horen dat onbekend soms onterecht onbemind is.
The Organ Music of Sir Walter Alcock
Daniel Cook plays the organ of Salisbury Cathedral.
Introduction and Passacaglia; Rather Slowly from ‘A Little Organ Book in memory of Sir Hubert Parry’; Legend in A flat; Alla Marcia; Voluntary; Toccata; Andante Grazioso; Impromptu in G; Toccatina; Sketch in B minor; Impromptu in D; Postlude; Introductory Voluntary; Fantasie- Impromptu; Andante; Con moto; Moderato; Marche Triomphale.
Label: Priory Records
Nummer: PRCD 1008
Speelduur: 77’25”
Booklet: 20 pagina’s (EN)
Muzikale interpretatie * * * * *
Programmakeuze * * * * *
Keuze van het instrument * * * * *
Kwaliteit van de opname * * * *
Informatie in het boeklet * * * * *
Grafische vormgeving (cd en boekje) * * *
[button link=”http://www.orgelshop.nl/orgelnieuws” target=”_new” style=”large” title=”BESTELSERVICE”][/button]
Sir Walter Alcock was van 1916 tot aan zijn dood in 1947 organist van een van de mooiste kathedralen van Engeland, die van Salisbury. Dit ondanks het feit dat hij in 1916 tweede organist was van Westminster Abbey en volgens verwachting binnenkort eerste organist zou worden.
Waarschijnlijk werd Alcock zeer aangetrokken door het orgel in Salisbury, gebouwd in 1877 door Henry Willis I. Volgens Alcock heeft Willis gezegd dat Salisbury zijn beste orgel was. Net als in Truro is het orgel in klanktechnisch opzicht goed bewaard gebleven. De meest opmerkelijke elementen zijn de twee tertsmixturen, de prachtige tongwerken (waaronder de Tuba, zo essentieel voor deze muziek) en de vele kleurrijke soloregisters. Speeltechnisch is het orgel, onvermijdelijk, niet ongewijzigd gebleven; in 1934 werd het tijdens een restauratie geëlektrificeerd door Henry Willis III. Ondanks dat kan de restauratie als conservatief worden beschouwd, zeker voor die tijd. Alcock was namelijk zo onder de indruk van de klankmogelijkheden van het orgel dat geen enkele pijp de kathedraal mocht verlaten. Dit symfonische orgel past perfect bij Alcocks muziek en het klinkt geweldig op deze cd.
Walter Alcock was leerling van een aantal van de bekendste organisten en componisten van laat negentiende-eeuws Engeland, waaronder Sir John Stainer, Sir Frederick Bridge, en Sir Arthur Sullivan. Tevens was hij docent aan het Royal College of Music en schrijver van een orgelmethode. Geen verassing dus dat zijn muziek als typisch Engels getypeerd kan worden, met een wat conservatieve, laat-romantische harmonische taal. Toch is de muziek (zeker in de grotere stukken) vaak groots en meeslepend en soms heel virtuoos. In de Fantasie-Impromptu is de muziek van Richard Wagner duidelijk te horen. Alcocks bekendste stuk, een ‘Introduction and Passacaglia’, is voor mijn gevoel ook zijn beste werk; vol drama en met een mooie, groeiende spanning. Vreemd toch hoe ‘local heroes’ in die tijd vrijwel altijd een indrukwekkende Passacaglia achterlieten (denk aan Willan in Toronto, Merikanto in Helsinki en zelfs Stam in Leeuwarden)?
Alcocks (onbekende) Toccata is ook interessant. Niet zoals gebruikelijk gebaseerd op het Franse model, maar veel meer fragmentarisch, met een (iets te) lange coda. Ondanks de fraaie lange lijnen vind ik de kortere stukken minder interessant. Ze zijn vrij improvisatorisch, maar missen de melodische eigenschappen die bijvoorbeeld Percy Whitlock zo goed wist te benutten. Toch zit Alcocks muziek altijd vol contrasten.
Alcocks composities worden hier briljant gespeeld door de jonge tweede organist van Salisbury, Daniel Cook. Het kan alleen maar een positieve ontwikkeling zijn wanneer jonge Britse organisten serieus bezig zijn met hun ‘eigen’ muziek en deze cd is daar een prachtig voorbeeld van. De opname is voor mijn gevoel iets te direct, maar het boekje is uitstekend met oude foto’s en een uitgebreid en heel interessant artikel over Alcock door Donald Tyson.
Deze cd presenteert een vrijwel vergeten hoekje van het orgelrepertoire, schitterend gespeeld op een orgel van grote klasse. [CHRIS BRAGG]
[button link=”http://www.orgelshop.nl/orgelnieuws” target=”_new” style=”large” title=”BESTELSERVICE”][/button]
© 2009 www.orgelnieuws.nl
